____ایستگاه نهم

امروز بدجوری هوس پیاده روی و سیگار کشیدن زده بود به سرم.... از همان سیگار هایی که توی دانشگاه میکشیدیم و پزش را به همه میدادیم ..... حتی اگر میدانستیم جایی بیشتر توی دیدهستیم میرفتیم و اصل همان جا سیگارمان را آتش میکردیم..... نه اینکه بنشینیم یک نخ بکشیم و بعد تمام ..... میکشیدیم تا پاکتمان تمام شود.... من و بهنام.... بهنام ....بهنام .....بهنام.... بهنام ..... چهار پنج باری گفتم بهنام و با هر کدام یه قسمت از چهره اش و خاطره هاش آمد توی ذهنم .....دوست بودیم اما نه مثل آنهایی که با تو سلام میکنند و چشمشان پی دوست دخترت است .....رفیق بودیم....لوطی بود برایم ....لوطی بودم برایش..... چیزی میگفت میگفتم چشم ..... چیزی میگفتم میگفت چشم..... اصلا لوطی گری یعنی همین ..... همین که گفت این را نکن بگویی چشم یا اگر گفت بکن بگویی چشم .... نپرسی چرا .....که اگر پرسیدی دیگر بخاطر رفاقت نگفتی چشم ..... بخاطر خیر و صلاحت گفتی .....میپرسی که اگر به صرفت بود بگویی چشم .... و اگر نبود بگویی نه ......الان هم دارم سیگار میکشم ..... توی یکی از همین خیابان ها که دو طرفش درخت است و عصر ها همه جا سایه روشن دار میشود.....و وقتی از زیر درختان رد میشوی سایه و روشنی با چشمانت بازی بازی میکنند....کنار یکی از همین مجتمع های تجاری....که ورودیش به مثابه در بهشت است و هر چه فرشته و حوری است از آن تردد دارد...اللهم الرزقنا ....کشیدم تا سیگارم تمام شد ..... یک آن چیزی امد در ذهنم ..... هیچ چیزی نداشتم تا بنویسمش..... هی با خودم تکرار کردم .....هی تکرار کردم .....هی تکرار کردم......یادم رفت .... یعنی داشت یادم میرفت .... اصلا چند جاییش پاک فراموشم شد.....یک خودکار جور کردم و روی یک تکیه مقوا نوشتمش.... 

پی نوشت:کاش با خدا دوست میشدم.... نه از آن دوستها ..... رفیق میشدیم ......لوطی میشدیم.....کاش میشد.....

 تا خودکار پیدا کردم نصفش پرید ولی همین هم غنیمت است ......

                             رفت رفت تا که نگاهش کنم /رفت که خون بدرقه راهش کنم

                       رفت رفت تا که صدایش کنم / رفت که من اشک نثارش کنم

                                             صبر من و دوری یوسف کجا

                                              زاری یعقوب کجا, من کجا

                          بود بود ذکر شب و روز من / بود صدایش نفس روح من                                 بود بود جلوه ای از هر چه تام/بود کنارم که شدم نا تمام                                                    ذکر علی هر شبه در چاه بود

                                            حرف من اما خفه در کام بود

               هست هست  هر شبه در خاطرم /هست اسیرش دل بیچاره ام

               هست هست پر شرر و پر صدا / هست ولی نیست شدم در خفا

                                              زندگیم عاقبت طور شد    

                                      جلوه که شد هستی من دود شد  

^{یادم آمد نوشت: کنار همین مجتمع یک ایستگاه تاکسی بود .....من هم روی لبه ی سنگی باغچه ای نشسته بودم ..... راننده ها هم کمی آنطرف تر ..... مردی از باجه ی ایستگاه بیرون آمد و گفت:" اینم سوغاتی .... حسابی مشتمش به خود ضری ..... بو کن ....بو عطر حرم رو میده"..... تکه پارچه های سبزی توی دستش بود و به همه ی راننده ها داد .....  وقتی دید بد جوری چشمم پی پارچه هاست گفت" بیا عزیزم زیاده به شما هم میرسه ....ولی اگه تو ببندی حتما میگیرنت..... میگن از موسویاس"....جتما بخاطر لباس هام میگفت.... همین دیروزش بود که دلم هوای حرم کرده بود.... قربان معرفتت .... جواب سلام را که همان روزگرفتم ..... با سوغاتی سنگ تمام گذاشتی.....میگویی عجب آدم چیزی است ..... ولی نه .....از آن قماش نیستم .... گفتم که دلدادگی دخلی به این چیز ها ندارد....}