____ایستگاه اول

 ^{چقدر خط واحد را دوست دارم...کسی نیست که بگوید اسمت چیست... رگ و ریشه ات از کجا آب میخورد ...اصلا آنقدر کیف دارد خط واحد سواری که نگو ... اسمت هر چه باشد ... از در خط واحد که رد شدی چه نشسته چه سر پا ،آنقدر همه سر گرم بی کاری خودشان هستند که به کارت کاری ندارند... برای خودشان هستند...دو روزی است که سوار خط واحد ۸۹ شده ام ... اسمم هر چه باشد ... حقیقتم اینجاست ...اصلا مگر برای واحد سوار شدن از آدم سه جلد میخواهند!...وجود میخواهد که من هم وجودش را دارم ...اصلا هر چه میخواهند بگویند... چشم تو چشم هم که بشوی نمی ترسی که وای!الان است که بند را به آب بدهی...شاید بگویند عجب هوای دل انگیزی یا عجب باران زیبایی...برای خودشان از هوا گفته اند ... برای اینکه خودشان را به رخت بکشند ...که ببین جخ من پیره مرد هم میفهمم ...روشن فکر بازی در آوردن که کاری ندارد... یکهو ته دلت آشوب میشود...کمی کرکره را میدهی پایین و به کفشهات زل میزنی ...نکند این یکی چیزی از تو فهمیده باشد... فهمیده با این که هیچ نداری آن همه نداریت را به رخ بقیه میکشی... به ایستگاه نرسیده بلند میشود و میرود و تو باز بفهمی نفهمی سرت را بالا میگیری... تا ایستگاه آخر هستم ...تا لختی خستگی ام را بیرون کنم ...}

^{پی نوشت: امروز خسته ام... خسته تراز همیشه ...و هیچکس بالش نیست....}